مدیریت دارایی های فیزیکی

مدیریت دارایی های فیزیکی

استانداردهای مدیریت دارایی ایزو 55000، یک دارایی را به صورت زیر بیان می کند :

یک مورد شی یا هویتی که به صورت بالقوه و یا بالفعل برای یک سازمان دارای ارزش می باشد. این یک تعریف عمومی است که می تواند همه انواع دارایی را پوشش دهد. برای تمرکز افکارمان می توانیم انواع دارایی هایی که به طور معمول در سازمان ها وجود دارد را تشخیص دهیم :

• دارایی های فیزیکی
• دارایی های مالی
• دارایی های انسانی
• دارایی های اطلاعاتی
• دارایی های ناملموس

دارایی های فیزیکی مواردی مانند کارخانه، ماشین آلات،ساختمان ها، جاده ها، وسایل نقلیه، ریل ها ، هواپیماها، خطوط لوله، کابل ها، تجهیزات ارتباطی و دیگر زیر ساخت ها هستند.
ما همچنین در کنار دارایی های، دارایی های مالی، انسانی و اطلاعاتی را تا آنجایی که مدیریت دارایی های فیزیکی را پشتیبانی کنند مورد بررسی قرار می دهیم. دارایی های ناملموس موارد غیر فیزیکی مانند حسن نیت و مالکیت معنوی می باشد.

چه کسی به مدیریت دارایی نیازمند است ؟

سازمان هایی که دارایی های فیزیکی در آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است شامل کارخانجاتی هستند که به نوعی درگیر ماشین آلات، ساختمان ها، جاده ها، پل ها، خدمات جانبی شامل صنایع برق، گاز و آب، حمل و نقل، پالایش و توزیع نفت و گاز، استخراج و فرآوری مواد معدنی، مواد شیمیایی، تولید، توزیع، حمل و نقل هوایی و صنایع دفاعی می باشند.

نقش مدیریت دارایی

مدیریت دارایی به عنوان نقطه اتصال بین زمینه های فنی و کسب و کار شناخته می شود.
نقش مدیر دارایی، ترکیب دانش فنی و دانش کسب و کار به منظور برخورد موثر و کارآمد با نیاز های مرتبط با دارایی های کسب و کار می باشد. این امر حوزه هایی مشخص از فعالیت های حرفه ای در ارزیابی دارایی، اکتساب دارایی و پشتیبانی لجستیک در چرخه عمر دارایی را شامل می شود.
به طور نمونه مدیر دارایی احتمالا می تواند یک مهندس، مدیر نگهداشت یا متخصص لجستیک باشد، کسی که با تصمیمات کسب و کار درگیر بوده و نیازمند تمرکز بر هر دو مقوله مالی و دانش فنی است. به هر حال مدیریت دارایی یک فعالیت مجزا از مهندسی فنی و مدیریت نگهداشت است.
این بدان خاطر است که فعالیت مهندسی یا مدیریت نگهداشت نیازمند زمان، تخصص و تمرکزی است که متفاوت از ترکیب موضوعات کسب و کار و لجستیک است.

با توجه به سایر نقش ها در کسب و کار، مالی و حسابداری، متخصصان از دارایی های ثابت به عنوان یک ورودی ترازنامه که اعماق فنی ناشناخته ای دارد آگاه هستند. متخصصین اطلاعاتی در زمینه استقرار مدیریت اطلاعات و سیستم های ارتباطی خبره هستند اما ساختار، محتوا و استفاده از اطلاعات درجای دیگری قرار دارد.